Énte los ataques de Miguel Alarcos a la llingua asturiana

Dende la UJCE n’Asturies refugamos de manera contundente los fechos escontra la llingua asturiana acontencíos al rodiu de la presentación del llibru «Homenaje a los poetas de la Cátedra Emilio Alarcos», y ye qu’alcontrámonos con qu’atácase al asturianu, y por tantu tamién a les sos falantes, d’una manera intolerable a la par qu’usando la mentira y una falta total de rigor llingüísticu.

Nengún filólogu pue negar, como nun lo fae nenguna organización científica que la estudie, la esistencia de la llingua asturiana, y que daquién atente d’esta manera contra la realidá nun pue namás que debese a prexuicios ideolóxicos, de xuru enemigos de la llibertá.

Qu’el profesor Miguel Alarcos s’ofienda pola presencia del asturianu nun actu públicu yá ye muestra de la so intolerancia, asina como de la so poca valía como filólogu, puesto que nun ye propio d’esta disciplina’l refugu a nengún idioma; amás, que s’atreva a llamar inventu a la llingua asturiana prueba’l total desconocimientu que tien de la sociedá asturiana y, de nuevo, la so incompentencia pa ocupar el puestu nel que trabaya.

Señalamos tamién, que nun pue permitir una institución científica y pública, como ye la Universidá d’Uviéu, que dende’l so ámbitu se deriven esti tipu de socesos. Esiximos la espulsión del profesor Miguel Alarcos al amosar la so total desconocencia de los estudios qu’imparte; y consideramos que si nun se tomara esta midida, produciríase un amenorgamientu na calidá y la fama de la propia institución.

Amás, pidimos a la Universidá d’Uviéu qu’apueste d’una vegada pola llingua asturiana creando l’esperáu Grau en Filoloxía Asturiana, asina como ufiertando a les estudiantes d’otres carreres la posibilidá de cursar asignatures n’asturianu. Tamién camentamos que se faiga usu del nome n’asturianu de la propia institución, visibilizándolu na imaxe corporativa d’esta.

Por too esto, les moces comunistes facemos un llamamientu a la mocedá asturiana, y al restu de la sociedá en xeneral, pa que tome conciencia de la situación precaria na que s’alcuentra la nuesa llingua y de que namái nós, les clases populares, podemos algamar la dignidá que merez. Una dignidá que ye tamién la nuesa.

Asina, animamos a lluchar pola igualdá de derechos llingüísticos, que nun se dará hasta qu’algamemos la Oficialidá.

¡QUE NUN TE CALLEN! ¡FALA Y DEFENDI LA TO LLINGUA!